Onder een glas wijn zei hij altijd graag “als ik dood ga dan hoeven ze niet te zeggen die man heeft niets aan zijn leven gehad”. Daar zorgde hij voor en daar leefde hij naar.
Op 1 april 2021 – het klinkt als een slechte grap – is hij totaal onverwacht overleden in zijn geliefde Zuid Afrika. Hij had nog zeker een aantal jaren meegekund, maar een combinatie van situaties hebben tot zijn onverwachte dood geleid. Enkele aanvankelijk onschuldig geachte cortison-injecties brachten waarschijnlijk een bacterie mee die uiteindelijk leidde tot het uitvallen van alle vitale functies. Hij was op zijn 86e zeker nog niet oud genoeg om te overlijden! Wij waren zelfs druk met plannen bezig om weer terug te gaan naar het zuiden van Frankrijk. In ieder geval ook een land waar rugby op niveau gespeeld wordt en waar inmiddels een aantal favoriete Zuid Afrikaanse spelers meedraaien in de competitie.
Hij had in een codicil de wens te kennen gegeven om in stilte te worden gecremeerd en het was duidelijk besproken dat zijn as moest worden uitgestrooid over zijn geliefde Croydon wijngaard waar wij sinds 2005 een aantal maanden per jaar wonen en voor een mini-percentage mede- eigenaars waren. “De volgende oogst kan alleen maar beter worden van mijn as met alle wijn die ik tijdens mijn leven heb gedronken” waren de woorden die hij daarbij graag uitsprak.
Uiteraard wist ik als geen ander wat een geliefd persoon Jus was, Als hij waar ook ter wereld ergens binnenstapte was hij larger than life aanwezig. Die persoonlijkheid heeft hem tijdens zijn hele leven vele vrienden en goede relaties opgeleverd.
Hij had een aantal liefdes in zijn leven: rugby, reizen/cruisen, pianospel en zijn familie en vooral zijn klein- en achterkleinkinderen waren zijn alles.
Gouden tijden hebben we meegemaakt in George, Port Elizabeth en later Cape Town Stadium met wat hij toch het allermooiste rugby vond: World Rugby Sevens Series. Hong Kong 7’s was jaar na jaar een van de hoogtepunten in zijn sportieve leven.
South African rugby legend Danie Craven opende in 1969 op zijn verzoek in Den Haag het Nederlands Rugby Centrum waar toen zelfs de Franse en Engelse bondsvoorzitters acte de presence gaven om deze legendarische man te ontmoeten. Als een uiteindelijk gevolg hiervan kwamen condoleances van de South African Ruby Union en de Western Province Rugby Union binnen.
Rugby schept een wereldwijde onverbrekelijke band. Hij kon graag humoristische memories ophalen over alles wat hij wereldwijd met en door rugby heeft meegemaakt. Dat hij op zijn 52e met HRC1 tegen The Dukes in Den Bosch (waarvan hij mede aan de wieg van de oprichting heeft gestaan) speelde was er een van.
Hij gaat zijn geliefde Springbokkies missen, zowel de heerlijke malse filets op zijn bord als de krachtpatsers op het veld. Maar wat heeft hij genoten van beide!
Ik ben intens verdrietig dat ik hem moet missen, maar hij is daar overleden waar hij het meest gelukkig was. Annemieke Sanchez jouw opmerking dat hij nu waarschijnlijk met Pietje (van der Loos) boven een biertje zit te drinken is een schot in de roos. Laten we het hopen!
We zullen hem allemaal herinneren met een glas in zijn hand en een diepe liefde in zijn hart voor zijn HRC en de NRB die zo’n groot deel van zijn leven hebben uitgemaakt.
Na de besloten crematie in Somerset West Zuid Afrika hebben wij in stijl afscheid genomen van hem met enkele geliefde en waardevolle vrienden op de manier die hij altijd gewenst heeft. Een diner met een mooi glas (of waren het een paar flessen?!) wijn in een van zijn favoriete restaurants Rust en Vrede in Stellenbosch. Zelfs de naam kon niet meer passend zijn voor de gelegenheid.
Rugby Nederland heeft een icoon verloren!
