Wedstrijdverslag Hornets – HRC 3 (Eindstand 10 – 24)
Derby’s, derby’s zijn altijd bijzonder. Het gaat naast de punten ook om de lokale eer. Sommige clubs hebben een vriendelijke rivaliteit. Zoals wij dat met DIOK en Te Werve hebben. Met andere teams is die verstandhouding iets minder om het voorzichtig te stellen. De Hornets zijn zo een team. Voor ons was de doelstelling duidelijk. Wedstrijd winnen en een wisselvallige eerste seizoenshelft met een hoogtepunt afsluiten. We hadden een sterk team, dus we gingen met een goede dosis zelfvertrouwen het veld in.
De eerste helft begon rommelig van onze kant, de kick-off van de Hornets werd slecht verwerkt en we stonden gelijk onder druk. De Hornets drukten ons terug en binnen een paar minuten drukten zij ook de eerste try van de wedstrijd. Het duurde even voordat wij een antwoord konden geven. Wat ook niet hielp was dat we door twee gele kaarten een tijdje met 13 man moesten spelen. Dan denk je, speelden wij zo gemeen of waren de haarnetjes zo [redacted]. Een van onze gele kaarten was voor Jean-Luc, de goedheid zelve, die weliswaar iemand van de tegenstander een rechtse directe gaf, maar wel nadat ie zelf een paar klappen had gekregen. Dus ja, waren wij zo gemeen? Het duurde dus even voor we onze discipline weer onder controle hadden en aan het eind van de eerstehelft was dit ook het geval. Dit had gelijk tot gevolg dat we ook momentum kregen en twee try’s drukten, door respectievelijk Martin en Tjeerd. Onze fullback wist deze ook mooi te converteren tot de volle 7 punten en dan sta je met rust, na een rommelige eerste helft toch verdiend met 5 – 14 voor.
In de pauze moesten we even tot bedaren komen, maar iedereen was het er wel over eens dat we ons moesten beheersen. Want de penalty count was wederom te hoog. Maar we hadden nu het momentum dus we konden bouwen.
Toen de tweede helft begon leek het of er een nieuw team in het veld stond, met nieuwe energie gingen we de strijd aan. We konden ons fysieke spel steeds beter tot wasdom brengen en de Hornets kwamen er niet meer aan te pas. Leek wel of bij hun de tank leeg was. Maar wij gingen lekker door met het controleren van de wedstrijd en we kregen zelfs de ref aan onze kant. Want wij gedroegen ons keurig. Ik vroeg na de wedstrijd nog wat de penalty count was in de tweede helft: 12 voor de haarnetjes en 4 voor ons. De eerste helft vroeg ik maar niet naar. Ondertussen bleven we ook nog lekker ballen en Martin wurmde zich door de verdediging van de Hornets om zijn tweede try te drukken. Even later scoorden de Hornets wel hun tweede try, maar vlak daarna kregen we een penalty voor de palen en die werd ook keurig door de palen geschopt. We kwamen nog wel een paar keer dichtbij een score, maar wat kleine foutjes her en der zorgde ervoor dat we niet wat extra punten konden bijschrijven.
De stemming na de wedstrijd was een van trots en deels ook opluchting. Het voelde een beetje als een wedstrijd waar je de overwinning rukt uit de kaken van een nederlaag. Maar dit soort wedstrijden laat wel weer zien waar hard werken toe kan leiden. Hopelijk kunnen we dit volgende keer doen zonder gele kaarten en het pandemonium van deze specifieke eerste helft. Maar daar hebben een paar weken om daar over na te denken. We hebben nu winterstop en de oude lichamen kunnen weer helen na een eerste seizoenshelft waar menig Mighty Thirds speler de nodige pijntjes heeft opgelopen. We hebben voor de tweede helft van het seizoen een goede uitgangspositie met een gedeelde vierde plek met allemaal teams die boven ons staan, op basis van onderling resultaat waarvan je kan zeggen, die moeten we een pak slaag kunnen geven, figuurlijk dan. Ik bedoel dat echt figuurlijk. 😇
In de blubber,
Mark
