Het kwam een beetje uit de lucht vallen, maar de HRC Colts voorlopige selectie 1 was uitgenodigd om mee te doen met een internationaal toernooi in Frankfurt.
Ik geloof 500 WhatsApp berichten verder, werd er afgelopen zaterdagochtend heel vroeg afgereisd naar onze Oosten buren. De opgaande zon tegemoet. Tenminste dat was de theorie, want ergens tussen Düsseldorf en Keulen verdween de mist pas.
Het leek wel of er in de auto van de waterpijp was gerookt. Zicht was vaker minder dan 50 meter. Maar zonder ongelukken en of problemen kwam iedereen op tijd aan bij de gastheren van de Rugby Club Frankfurt 1880.
De eerste wedstrijd van de dag en tevens de laatste van de zaterdag, was tegen The Dukes. Dat voelde als wel heel veel erg omrijden voor dit potje. The Dukes waren duidelijk al ietsje verder in de team vorming. HRC moest elkaar nog gaan vinden. Dit verder zeer sportieve potje gespeeld met knetter hete temperaturen werd niet winnend afgesloten.
Daarna werd er afgereisd naar de slaaplocatie van de spelers en de begeleiding. Massaal werd door de spelers als avondeten gekozen voor de culinaire hoogtepuntjes die de locale KFC in Frankfurt te bieden had.
Zonder verdere incidenten en of problemen werd daarna door een ieder het bedje tijdig opgezocht. Uw als chauffeur dienende rugby ouder(e) hoorde dit de zondagochtend pas. Want ik lag al lang daarvoor in een hotel dichtbij voor pampus met gestrekte oortjes. Want naast de lange autoreis waren de weersomstandigheden barbaars te noemen. De overtreffende trap van hoge temperaturen.
Zondag hetzelfde laken en pak met de temperatuur. Als iemand mobiele ventilatoren en rieten hoedjes had verkocht had hij/zij de omzet van het jaar gemaakt. Niet normaal meer.
Maar in de ochtend wachtte het team uit Tsjechië Tatra Smichov op onze Colts. Een sterke en zeer fysiek spelende tegenstander. De eind uitslag deze wedstrijd was helaas niet in het voordeel van onze Colts. Maar in vergelijking met het spel de dag ervoor was er wel wat vooruitgang in het samenspel te zien.
De laatste wedstrijd met de koperen ploert op zijn sterkst was tegen de Duitse gastheren. In de zinderende hitte werd de rug gerecht en met de borst vooruit ontspon zich een mooi rugbygevecht. Op karakter werd dit laatste potje wel winnend afgesloten. En er was wederom wat vooruitgang in het spel te zien. Een aantal spelers begon elkaar wat makkelijker te vinden. Maar de technische staf heeft nog wel wat werk aan de winkel om het team verder als eenheid te smeden.
Dat is trouwens ook helemaal niet zo gek. Want met slechts een paar weken training met een grote nieuwe en jongere instroom moet de puzzel nog in elkaar worden gedrukt.
Er waren best leuke acties en zeker ook mooi en snel spel gezien. Dit als basis gebruiken om door de groeien. Het initiatief om het Nederlandse rugby wat vaker over de grens te laten spelen is zeker goed en het smaakt ook naar meer.
Na de aangeboden lunch werd richting de ondergaande zon naar huis gereden. En zonder noemenswaardige problemen was iedereen weer op zondagavond thuis. De cirkel was rond.
Beetje drukke week voor de boeg voor een aantal spelers met een NL training op de maandag avond, dinsdag en donderdag HRC en woensdag regioselectie teamtraining met dan zaterdag de eerste competitiewedstrijd tegen ’t Gooi. Dat is trouwens wel een thuiswedstrijd. Dus komt allen.
Uw vermoeide maar reikhalzend naar de opening van het seizoen uitkijkende rugby ouder(e)
